در طول تاریخ عکاسی، انواع لنزهای دوربین برای پاسخ به نیازهای مختلف عکاسان و ارتقای کیفیت تصاویر توسعه یافته‌اند. این لنزها به طور کلی با توجه به فاصله کانونی، زاویه دید و قابلیت‌های خاص خود، به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند:

    1.    لنزهای استاندارد: این لنزها فاصله کانونی‌ای نزدیک به زاویه دید طبیعی چشم انسان دارند (حدود ۴۰-۵۵ میلی‌متر در دوربین‌های فول فریم). لنزهای استاندارد از اولین لنزهای عکاسی به شمار می‌روند و به دلیل وضوح بالا و کمترین میزان اعوجاج، برای عکاسی پرتره و روزمره محبوب هستند.

    2.    لنزهای واید (زاویه باز): این لنزها فاصله کانونی کوتاه‌تری دارند (زیر ۴۰ میلی‌متر) و زاویه دید وسیع‌تری ارائه می‌دهند. لنزهای واید برای عکاسی از مناظر، معماری و فضاهای کوچک ایده‌آل هستند. اولین نمونه‌های لنز واید در دهه‌های اول قرن بیستم وارد بازار شدند.

    3.    لنزهای تله‌فوتو: این لنزها فاصله کانونی بلندی دارند (معمولاً از ۷۰ میلی‌متر به بالا) و برای بزرگنمایی سوژه‌های دور طراحی شده‌اند. در دهه ۱۹۳۰، لنزهای تله‌فوتو با قابلیت بزرگنمایی بالا معرفی شدند و به‌ویژه در عکاسی ورزشی و حیات وحش کاربرد دارند.

    4.    لنزهای زوم: لنزهای زوم از دهه ۱۹۵۰ به بعد رواج یافتند و امکان تغییر فاصله کانونی را به عکاسان دادند، بدون اینکه نیاز به تعویض لنز باشد. این لنزها امروزه در عکاسی روزمره و فیلم‌برداری بسیار پرکاربرد هستند.

    5.    لنزهای ماکرو: لنزهای ماکرو برای عکاسی از فاصله بسیار نزدیک طراحی شده‌اند و توانایی بزرگنمایی جزئیات کوچک را دارند. این لنزها برای عکاسی از سوژه‌های ریز مانند حشرات و گل‌ها به کار می‌روند. لنزهای ماکرو در دهه ۱۹۵۰ به صورت اختصاصی وارد دنیای عکاسی شدند.

    6.    لنزهای فیش‌آی (چشم ماهی): این لنزها با فاصله کانونی بسیار کوتاه (مثلاً ۸-۱۵ میلی‌متر) و زاویه دید گسترده (تا ۱۸۰ درجه) شناخته می‌شوند و تصاویری با اعوجاج زیاد و نمایی کروی ایجاد می‌کنند. لنزهای فیش‌آی در دهه ۱۹۶۰ وارد عکاسی شدند و برای عکاسی خلاقانه و هنرهای تجسمی به کار می‌روند.

    7.    لنزهای پرایم (ثابت): لنزهای پرایم دارای فاصله کانونی ثابت هستند و برخلاف لنزهای زوم، نمی‌توانند بزرگنمایی را تغییر دهند. اما این لنزها به دلیل وضوح بالا، دیافراگم‌های بازتر و کیفیت تصویر بهتر، برای عکاسی پرتره و عکاسی در نور کم ایده‌آل هستند.

    8.    لنزهای آینه‌ای: این لنزها که در دهه ۱۹۷۰ معرفی شدند، با استفاده از آینه‌ها به جای عدسی‌های معمولی، اندازه کوچکتری دارند و معمولاً در عکاسی از حیات وحش و نجوم استفاده می‌شوند. لنزهای آینه‌ای به دلیل ایجاد بوکه‌های دایره‌ای و نوردهی خاص، تأثیر بصری منحصربه‌فردی ایجاد می‌کنند.

تکامل انواع لنزها در طول تاریخ عکاسی، این امکان را برای عکاسان فراهم کرده تا با توجه به نیاز و سبک مورد نظر خود، بهترین لنز را انتخاب کنند و به کیفیت و خلاقیت بالاتری در عکاسی دست یابند.